Don’t tell me you’re funny, tell me your joke. Geen woorden maar daden. Action speaks louder than words.
Zomaar wat gezegdes die bij me opkwamen toen ik gisteren naar Vandaag Inside zat te kijken hoe Johan Derksen zijn bekentenis van een dag eerder goed probeerde te praten. Ik ga het hier niet herhalen, check de link maar.
In ieder geval was het verhaal gisteren net iets anders (als in: geen strafbare feiten) en was de reden dat hij dit verhaal met ons had gedeeld niet begrepen. Bovendien, en daar waren alle vaste gasten het over eens, hij had altijd heel veel compassie en mededogen met de slachtoffers van misbruik. Excuses waren niet nodig, want hij bedoelde het niet zo slecht en hij had toch gezegd dat hij zich schaamde? En, bovendien, toen was alles anders. Had hij al gezegd dat hij altijd heel erg meeleeft met slachtoffers van misbruik?
Yeah right.
Als dat echt zo zou zijn, zou dat verhaal dan niet anders verteld zijn? Op een manier die dat meeleven ook laat zien? En niet als sterke kroegpraat met als voornaamste doel om de lachers op zijn hand te krijgen? Lachers die zo geconditioneerd zijn, dat ze altijd wel lachen, hoe slecht de ‘grap’ ook is?
En ook ik vind dat deze man, dit programma, van de buis zou moeten verdwijnen. Als mensen zo’n behoefte hebben aan kleedkamerpraat, moeten ze maar gaan sporten. Is nog gezonder ook. Maar als dat programma dan stopt, laat het dan zijn omdat er niet meer gekeken wordt en niet omdat het programma ‘gecanceld’ wordt. Dat voedt alleen maar de onzinnige bewering dat je ‘niets meer mag zeggen in dit land’.
Nee, laten we de woorden van de helaas deze week overleden Henny Vrienten in daden omzetten:
“Er zit een knop op je TV
Die helpt je zo uit de puree
Druk ‘em in en ga maar mee
De bloemen buiten zetten”