Ik had me voorgenomen om het voor één keer te doen. Om toch eenmaal de aandacht te geven aan hem, hij die eigenlijk onze aandacht niet waard is. En dan niet om grappen te maken over zijn uiterlijk, over zijn domheid of zijn versprekingen. Nee, ik wilde het hebben over de corruptie, de belangenverstrengeling, het nepotisme, het narcisme en de kwaadaardigheid van Donald J. Trump.
En ik was al een stukje op weg. Ik had gelezen over de manier waarop de belangen van de Trump Organization en die van het Witte Huis steeds vaker in elkaars verlengde lijken te liggen. Ook had ik voorbeelden van de wijze waarop Trump familieleden op belangrijke posities benoemt, zonder dat zij de kwalificaties hebben voor die posities.
En toen kwam de coronacrisis. En werd iedere nieuwe dag de werkelijkheid toch weer gekker dan dat je voor mogelijk had gehouden. Een patroon dat zijn presidentschap definieert. Iedere keer als je denkt: “hij zal toch niet…” heeft-ie het al gedaan. En al snel realiseerde ik me dat in deze periode alles wat je over Trump zou willen blootleggen, alles wat misschien nog net onder de oppervlakte van die grapjes over zijn haar kon blijven, zichtbaar wordt. Het masker ging af, verschuilen kon niet meer.
Wat resteert is een leider die niet kan leiden, die geen verantwoordelijkheid neemt maar schuldigen aanwijst. Die levensreddende materialen niet beschikbaar stelt omdat mensen ‘niet aardig’ tegen hem zijn geweest, maar die bevriende staten (die op hem gestemd hebben) wel alles geeft waar ze om vragen. Daarmee uitvoering gevend aan zijn Godcomplex. Een leider die, midden in wat de grootste crisis sinds de tweede wereldoorlog dreigt te worden, doodleuk opschept over het feit dat hij ‘number 1 on Facebook’ is. Wat overigens niet waar is.
Ik kan nog lang doorgaan, maar in dit artikel van The Atlantic wordt eigenlijk alles gezegd, op een veel betere manier dan ik zou kunnen. En lees anders de open brief die Tommy Lee van Mötley Crüe weliswaar niet zelf schreef, maar wel op z’n twitter-account zette. Ik kan de conclusie in ieder geval geheel onderschrijven: Fuck you, mr. President. And fuck you forever.