Ik reed (ja, ik weet het) naar de sportschool. Het was zondag dus het was druk op de parkeerplaats. (Gelukkig was ik niet de enige die met de auto naar de sportschool ging.) Ik zag nog twee vrije plaatsen en reed achter een SUV aan die kant op. De SUV parkeerde op de ene plek en eigenlijk ook een beetje op de laatste vrije plek. Maar het paste, dus ik blij.
De chauffeur van de SUV zag me blijkbaar even kijken of er nog genoeg plek voor mijn auto was, want de SUV stak nog een keer heen en weer om wat ‘socialer’ te staan. De chauffeur stapte uit en ik bedankte haar voor het gebaar. Ze zei “Ja, ik dacht al dat ik wat ruim geparkeerd had. Ik ben er ook niet zo goed in…tja, vrouw hè”.
Je leest wel eens iets over het verschil tussen mannen en vrouwen bij sollicitaties. Als een man aan 8 van de 10 functie-eisen voldoet, vertrouwt hij er (niet altijd terecht) op dat die laatste 2 hem ook wel gaan lukken. Vrouwen schijnen daarentegen eerder geneigd te zijn om vanwege die 2 eisen niet te solliciteren of te twijfelen over hun geschiktheid voor de functie.
En de media staan vol met voorbeelden waarin vrouwen niet serieus genomen worden, simpelweg omdat ze vrouw zijn. Of het nu om een politica gaat, een arts in opleiding of een presentatrice van Studio Sport, steeds weer lopen vrouwen tegen het verschijnsel aan dat onze maatschappij heel lang een mannenbolwerk is geweest en nog steeds in grote mate is.
Kijk, een man had waarschijnlijk gedacht ‘als jij je autootje niet in dat plekje kan parkeren kan je maar beter helemaal stoppen met autorijden, sukkel’. In ieder geval was de kans dat een man een eventuele fout bij zichzelf gezocht had, een stuk kleiner.
En waar ik vaak wens dat mannen iets minder misplaatst zelfvertrouwen zouden hebben, zou dit voor vrouwen misschien wel andersom mogen gelden. Dus dames, meiden, vrouwen: als je dat mannenbolwerk wil afbreken, hou dan op met het in stand houden ervan. Of ben ik nu aan het mansplainen?