Van de week moest ik opeens aan Co Adriaanse denken. Nu overkomt me dat niet vaak, dus wou ik er even bij stilstaan. Co is natuurlijk vooral bekend als trainer, maar ik dacht aan hem als de taalvernieuwer die hij ook is. “Scorebordjournalistiek” en ” woonerfvoetbal” zijn begrippen in de Nederlandse sport geworden. Ik moest denken aan de legendarische opmerking van Co toen zijn mening over het trainerschap van Marco van Basten gevraagd werd: “Een goed paard is nog geen goede ruiter”. Men sprak er schande van: zo zette je een van de beste voetballers ooit toch niet in de hoek? De tijd heeft echter het gelijk van Co wel aangetoond; ook Van Basten zelf was het uiteindelijk met Co eens en stapte op als coach van Ajax.
Ik moest er aan denken nadat ik een nieuwe trend in omroepland had ontdekt: de Bekende Ervaringsdeskundige. Eerst was daar Jimmy Geduld, een ex-cocaïneverslaafde/ex-soapster die in een nieuw programma verslaafden gaat helpen. Vervolgens kwam Leontien van Moorsel, ex-anorexiapatiënt/ex-wielrenster met een programma waarin ze, jawel, anorexiapatiënten gaat helpen. Ik heb geen van beide programma’s gezien, dus kan er niet over oordelen. Maar het roept bij mij wel een paar vragen op.
Allereerst doet het me denken aan de “hebikzelfook”-verkoopmethode; het absolute zwaktebod in een verkoopgesprek. Je kent het wel; in de mediamarkt sta je bij een tv, komt er een pukkelige, zwetende verkooppuber naast je staan met de woorden: “Tof tv-tje hoor. Ik heb m zelf ook”. Zelfs in mijn tijd als beleggingsadviseur had ik een collega die bij het “adviseren” van een fonds altijd wist te melden dat hij ze zelf ook had.
Maar vooral doet het me denken aan Co. Een goed paard is nog geen goede ruiter. Wat maakt dat Jimmy en Leontien geschikt zijn om mensen te helpen met zo een ernstig probleem? Hopelijk meer dan: ik had het zelf ook.
Andersom geldt het ook: Een goede ruiter hoeft ook niet een goed paard te zijn. Toch? Tenminste, ik hoop dat in de opleiding verslavingszorg de stage niet ingevuld wordt met een jaartje spuiten, zwerven en tippelen. Of, dichter bij huis: ben ík, terwijl ik m’n leven lang al conflicten uit de weg ga, wel de aangewezen man om anderen te helpen hun conflicten op te lossen?
Ja, waarom niet? Als Co gelijk heeft, tenminste. En, zo zal Marco van Basten beamen, dat heeft-ie.
Ik zie trouwens nog volop mogelijkheden om deze trend uit te melken. Een programma over gokverslaving met Glen Helder. Relatietherapie met Xander de Buisonje. Kom van je eetverslaving af met Peter Beentjes. Vliegangst? Dennis Bergkamp helpt! Ondernemers in de problemen kunnen bij Marco Borsato terecht. En de meest wanhopige zender lanceert een “Absolute Doorbraak in de Televisiewereld”: Suïcide-TV, gepresenteerd door het hologram van Antonie Kamerling.